Jarðhitasvæðið við Námafjall og umhverfi er háhitasvæði sem liggur um sprungurein sem nær norðan úr Öxarfirði gegnum eldstöðina Kröflu og suður fyrir Hverfell. Námafjallssvæðið er mjög virkt gossvæði. Sunnan Kröflu dregur úr virkninni á nokkurra km kafla, en hún tekur sig upp aftur með gossprungum sem aðallega eru í víðara umhverfi Bjarnarflags og í Námafjalli að vestan. Jarðhitanum er viðhaldið af kvikuinnskotum frá eldstöðinni

Þétt sprungubelti liggur yfir allt Námafjallssvæðið og er meginuppstreymið austan við fjallið. Það hefur á síðari árum gengið undir nafninu Hverarönd. Hverarönd var hins vegar upprunalega nafn á grasspildu austur af hverunum.

Mikil hveravirkni er á Hverarönd, bæði gufu- og leirhverir, en engir vatnshverir. Leirhverirnir eru áberandi stórir og vekja yfirleitt mikla athygli ferðalanga. Gufuhverirnir eru hins vegar margir hverjir ekki annað en borholur sem búið er að hlaða grjóti yfir.

Á háhitasvæðinu er jarðvegurinn ófrjór og gróðurlaus en vegna áhrifa hveraloftsins er hann mjög súr. Talsverð brennisteinsútfelling er frá hverunum og var verulegt brennisteinsnám við Námafjall fyrr á öldum. Auðguðust eigendur Reykjahlíðar mjög á sölu brennisteins á miðöldum en hann var notaður í púðurgerð. Danakonungur eignaðist námurnar árið 1563. Þær voru nýttar af og til fram á miðja 19. öld. Verksmiðja til að vinna brennistein var reist í Bjarnarflagi árið 1939 og starfaði í nokkur ár.

Jarðhitasvæðið var, eins og Skútustaðahreppur allur, friðlýst árið 1974.