Fossá fellur fram af hálendisbrúninni í þröngum dal, Fossársdal, innst í Þjórsárdal. Vatnið er yfirborðsvatn og lindarvatn og rennslið að meðaltali um 7 rúmmetrar (eða tonn) á sekúndu.

Áin steypist ofan mikilfenglegra hamra í tveimur fossum. Sá stærri var lengst af nafnlaus en jarðfræðingurinn Helgi Pjeturs nefndi hann Háafoss árið 1912. Fallhæðin er 122 metrar og lengi vel var fossinn sá næst hæsti í landinu (á eftir Glym í Hvalfirði). Annar foss, nokkru lægri, blasir við skammt frá Háafossi. Franskur verkfræðingur og samstarfsmaður Helga, André Courmont, nefndi hann Granna.

Jarðlögin við fossana, nálægt 2 milljón ára gömul, eru úr þykkum hraunum að ofan en undir þeim ber mest á gosbergi undan ísaldarjöklum, svonefndu móbergi, þ.e. þjöppuðum og samansteyptum gjóskulögum.

Granni og Háifoss voru friðaðir árið 2020.

Granni er talinn vera sjöundi hæsti foss landsins en engu að síður mjög tilkomumikill og fagur ásýndum.

Það er til þjóðsaga sem tengist Háifoss og er á þessa leið:

“Tröllskessa ein bjó í Háifossi (sem áður hét Fossárfoss áður en hann fékk nafn sitt árið 1912). Hún lifði á urriða sem hún náði í fossinum. Einu sinni kastaði unglingsstrákur sem var á ferð með öðrum ferðamönnum grjóti í ána.

Um kvöldið fór Tröllskessan að tjaldinu þar sem ferðalangarnir sváfu og reyndi að draga unglingsstrákinn á fótunum hans út úr tjaldinu. En félagar hans drógu hann í hina áttina á efri hluta líkamans. Eftir mikið tuð lét Tröllskessan strákinn fara og fór í burtu, en drengurinn var rúmliggjandi í heilan mánuð eftir þessa slæmu meðferð “.