Nýibæjarjörðinni var skipt út úr Ásláksstöðum í upphafi, en var aftur keypt um 1970 og heyrir nú undir Ásláksstaði.

Um aldamótin bjó í Nýjabæ Valgerður Grímsdóttir f. 1850 og maður hennar Kristján.

Um 1901 fóru Guðrún og Konnráð að búa í Nýjabæ ásamt Valgerði, móður Guðrúnar og höfðu jörðina á leigu, en Guðfinna eigandi jarðarinnar og seinni maður hennar Sigurður Jónsson voru þá húshjón á Auðnum hjá Guðmundi Guðmundssyni.

Konnráð byggði upp Nýjabæ árið 1911 og á meðan var fjölskyldan á loftinu á Ásláksstöðum og þar fæddist yngsta barn þeirra hjóna, Valgerður.

Konnráð vann hverja þá vinnu er til féll, en leigujörðin gaf aðeins af sér eitt kýrfóður. Hann fór þá eins og margir úr hreppnum í kaupavinnu og helst fór hann vestur í Dali, en þaðan var hann ættaður.

Jarðeigandinn Guðfinna Halldórsdóttir, og seinni maður hennar, Sigurður Jónsson, vildu fá jörðina til eigin nota árið 1917.  Þau voru þá búin að vera 15 ár húshjón á Auðnum. Þegar Konnráð varð að fara frá Nýjabæ, fékk hann inni á næsta bæ, Sjónarhóli, en hann átti Nýjabæjarhúsið og reif það til að nota á öðrum stað. Guðfinna og Sigurður urðu því að byggja að nýju upp húsið.

Guðfinna seldi Nýjabæ árið 1921 og leigði sér húsnæði eftir það meðan hún lifði.

 Kaupandi að Nýjabæ var Sigurjón Jónsson og kona hans Guðlaug Guðjónsdóttir. Sigurjón var lengst af vertíðarmaður í Ytri-Njarðvík, en á sumrin vann hann við búskap og hjá nágrönnum. Sigurjón lést árið 1955 og brá þá Guðlaug búi.

Næst að Nýjabæ komu Guðlaugur og sonur hanns Theódór en þeir bjuggu þar aðeins í fá ár.

Síðasti búandinn þar var Guðjón Sigurjónsson og kona hans Sigurbjörg Sigurðardóttir og fluttu til Ytri-Njarðvíkur um 1970. Þegar Guðjón fór frá Nýjabæ seldi hann Hreppnum forréttinn sem síðan seldi eigendum Ásláksstaða og var jörðin þá komin til síns heima þó aldrei hafi farið langt.

(Heimildir: Mannlíf og mannvirki í Vatnsleysustrandarhreppi)