Samkvæmt örnefnaskrá fór Keflavík í eyði árið 1933. Keflavík á Brekkuhlíð inn að Forvaða en Keflavíkurbjarg út að forvaðanum Gorgán.
Keflavík er graslítil jörð, en fjöru- og útigangsjörð með heimræði.

Er bær þessi afskektur og einangraður. Frá Keflavík voru jöfnum höndum stundaðir sjóróðrar og bjargferðir í Látrabjarg, bæði til fuglveiða og eggja.  Keflavík mun löngum hafa verið talin notasæl jörð, þótt ekki sé þar heyskapur mikill, hvorki á túni né utan túns. Sauðland er kjarngott, bæði sumar og vetur. Fjörusæld er mikil og veðursæld í öllum áttum. Trjáreki er þar all-mikill og bjargið gagnsamt.

Frá 1934 hefur Keflavík verið í eyði. Íbúðarhúsið í Keflavík brann, og flýtti það fyrir að jörðin færi í eyði. Þó var Ingimundur B. Halldórsson með fé í Keflavík framan af vetri 1940, en hann átti þá heimili á Brekku hjá tengdaforeldrunum.” Samkvæmt örnefnalýsingu fór Keflavík í eyði 1933.

Þýskum njósnara var leynt í Keflavík á árunum 1942-1943.

Jörðin var að einhverju leyti nýtt frá Geitagili í Örlygshöfn fram eftir 20. öld.

Keflavík er lítil vík, um 1,2 km breið og 1,2 km löng, syðst á Vestfjarðakjálkanum, um 7 km vestan við Rauðasand, um 6,5 km suðaustan við Breiðuvík og um 10 km austan við Hvallátra.

Samkvæmt Keran Stueland Ólasyni stóð hluti gamla bæjarins uppi fram til um 1950-60 þegar Guðrúnarbúð (björgunarveitarskýli) var byggð. Tóftir gamla bæjarins eru enn mjög greinilegar á hólnum ásamt útihúsum og var tóftunum skipt upp í bæjartóft, kálgarð, fjárhús, útihús.

Allar tættur standa grónar og eru þær hlaðnar úr torfi og hraun- og hellugrjóti. Á stöku stað eru þó hleðslur teknar að síga inn í tóftirnar. Öll þök eru að mestu fallin eða horfin með öllu. Megin bæjarhúsatóftirnar eru samsettar af fimm húsum eða hólfum Talið er að síðasta íbúðarhúsið í Keflavík hafi verið syðst í bæjarhúsatóftunum.